ἐπιτάξ

ἐπίταξις

ἐπιτάραξις
ἐπίταξις, εως (ἡ) ordre, injonction, Plat. Theæt. 209d, Tim. 20d, Leg. 834d ; Arstt. Pol. 1, 1 ; 7, 4 ; ἐπ. τοῦ φόρου, Hdt. 3, 89, réquisition du tribut ; fig. ἐπ. τῆς ψυχῆς, Plat. Leg. 687c, suggestion de l’âme.
Étym. ἐπιτάσσω.