ἐπιτέμνω

ἐπίτεξ

ἐπιτερατεύομαι
ἐπίτεξ (ἡ) (seul. nom. et acc. ἐπίτεκα) adj. f. ion. près d’accoucher ou de mettre bas, Hdt. 1, 108 et 111 ; Hpc. 603, 4 ; Luc. M. cond. 34.
Étym. ἐπιτίκτω.