ἐπιθαλάμιος
ἐπιθαλασσίδιοςἐπι·θαλάμιος, ος, ον
[ᾰᾰ] nuptial, Luc. Salt. 44 ; ἐπ. ᾠδή, DH. Rhet. 4, 1, chant nuptial ;
subst. ὁ ἐπ. (s. e. ὕμνος) Thcr. Idyl. 18 ; Luc. Conv. 40 ; Him. Or. 1 ; τὸ ἐπιθαλάμιον, Luc.
2, 294 ; 3, 445
Reitz, chant nuptial, épithalame.
Étym.
ἐπί, θάλαμος.