ἐπιθαλάμιος

ἐπιθαλασσίδιος

ἐπιθαλάσσιος
ἐπιθαλασσίδιος, att. ἐπιθαλαττίδιος, ος, ον [ᾰλῐδ] situé près de la mer, maritime, Thc. 4, 76 ; Xén. Hell. 3, 4, 28, etc. ||
E Fém. -ία, Xén. l. c. (cf. le suiv.).
Étym. ἐπιθαλάσσιος.