ἐπιτραγίας

ἐπίτραγοι

ἐπιτραγῳδέω-ῶ
ἐπί·τραγοι, ων (οἱ) branches de la vigne stériles à force de croissance, DH. 17, 2.
Étym. ἐπί, τραγάω.