ἐπορθοϐοάω-ῶ

ἐπορθρεύω

ἐπορθρισμός
ἐπ·ορθρεύω, d’ord. au moy. ἐπορθρεύομαι, se lever de grand matin, faire qqe ch. de grand matin, Luc. Somn. 1 ; D. Chr. 1, 372.
Étym. ἐπί, ὄρθρος.