ἐρεϐίνθειος

ἐρεϐινθιαῖος

Ἐρεϐινθολέων
ἐρεϐινθιαῖος, α, ον, de la grosseur d’un pois chiche, Diosc. 5, 155.
Étym. ἐρέϐινθος.