Εὐϐατίδης

εὔϐατος

εὐϐαφής
εὔ·ϐατος, ος, ον [ᾰ] où l’on peut aisément marcher, accessible, abordable, Eschl. Pr. 718 ; Xén. Hell. 4, 6, 9 ; Plat. Leg. 761a ; Pol. 1, 56, 4 ||
Cp. -ώτερος, Xén. l. c. ; Th. H.P. 2, 6, 12.
Étym. εὖ, βαίνω.