εὔϐοτρυς

εὐϐουλεύς

Εὐϐούλη
εὐϐουλεύς, έως (ὁ) bon conseiller, ép. de plusieurs dieux (Zeus, Hadès, Bacchus, etc.) DS. 5, 72 ; Nic. Al. 14 ; Orph. H. 29, 6 ||
E Acc. εὐϐουλῆ, Plut. M. 714c.
Étym. εὔϐουλος.