εὐδαιμονιστέος

εὐδαιμόνως

εὐδαιμοσύνη
εὐδαιμόνως, adv. heureusement, dans le bonheur, Eur. Or. 601 ; Ar. Pl. 802, etc. ||
Cp. -ονέστερον, Xén. An. 3, 1, 43 ; Plat. Leg. 734d.
Sup. -ονέστατα, Xén. Cyr. 7, 2, 20 ; Plat. Leg. 710b.
Étym. εὐδαίμων.