εὐεξία

εὐέξοδος

εὐεπάγωγος
εὐ·έξοδος, ος, ον :
1 pass. d’où il est facile de sortir, Eschl. Pers. 688 ; Arstt. Pol. 7, 5, 3 ||
2 act. qui sort facilement, Arstt. Probl. 3, 22.
Étym. εὖ, ἔξοδος.