εὐκτικός

εὐκτικός, ή, όν, qui exprime un vœu, votif (chant, etc.) Mén. rhét. 9, 136 W. ; Procl. Chrest. p. 389 Gaisf. ; ἡ εὐκτικὴ ἔγκλισις, D. Thr. 638, 7 : Dysc. Synt. p. 212, 8, 14, l’optatif, t. de gramm.