εὔκτιτος

εὐκτός

Εὖκτος
εὐκτός, ή, όν :
1 souhaité, désiré, Il. 14, 98 ; Soph. fr. 723 ||
2 souhaitable, désirable, Eur. Ion 642 ; Isocr. 283e, etc. ; εὐκτόν ἐστι, avec l’inf. Eur. Her. 458 ; Xén. Mem. 1, 5, 5.
Étym. εὔχομαι.