εὐομιλία

εὐόμιλος

εὐομολόγητος
εὐ·όμιλος, ος, ον [ῑ]
1 d’un commerce agréable, affable, M. Ant. 1, 16 ||
2 où se réunit une compagnie agréable, Hld. 3, 10.
Étym. εὖ, ὁμιλέω.