εὐόρεκτος

εὐόριστος

εὐορκέω-ῶ
εὐ·όριστος, ος, ον :
1 facile à limiter, à définir, Arstt. Meteor. 2, 4, 6 ||
2 borné, restreint, Arstt. Meteor. 4, 1, 2.
Étym. εὖ, ὁρίζω.