εὐπάρειος

εὐπαρείσδυτος

εὐπαρηγόρητος
εὐ·παρείσδυτος, ος, ον [ῠ] où l’on peut facilement pénétrer, Hpc. Art. 797.
Étym. εὖ, παρεισδύομαι.