εὐπαρηγόρως

εὐπάρθενος

εὐπάροδος
εὐ·πάρθενος, ος, ον :
1 riche en jeunes filles, Triphiod. 51 ||
2 belle ou heureuse jeune fille, Eur. Bacch. 520 ; cf. Anth. 6, 287.
Étym. εὖ, παρθένος.