εὔφθογγος

εὐφιλής

εὐφίλητος
εὐ·φιλής, ής, ές [ῐ]
1 act. qui aime beaucoup, Eschl. Eum. 197 ||
2 pass. bien-aimé, Eschl. Ag. 34.
Étym. εὖ, φιλέω.