εὐφρόνη

εὐφρόνη, ης (ἡ) la bienveillante, la bienfaisante, c. à d. la nuit, Hés. O. 558 ; Pd. N. 7, 4 ; Hdt. 7, 12 ; Hpc. 588, 42 ; ἄστρων εὐφρόνη, Soph. El. 19, la nuit étoilée ; εὐφρόνης, Anaxim. (DL. 2, 4); κατ’ εὐφρόνην, Eschl. Pers. 221 ; Soph. El. 259, pendant la nuit.