εὐφύλακτος
εὔφυλλοςεὐ·φύλακτος, ος, ον
[ῠ]
1 facile à garder,
Eschl. Suppl.
998 ; Eur.
H.f. 201 ;
Thc. 3, 92 ;
d’où bien gardé, Arstt. P.A. 3, 7, 11 ||
2 dont il est aisé de se
garder, Arstt. Soph.
el. 15, 9 ; DC. 57, 1 ||
Cp. -ότερος, Thc. 8, 55 ; Arstt. Sens. 2, 12.
Sup. -ότατος, Arstt. P.A. 2, 10.
Étym.
εὖ, φυλάσσω.