εὐφύλακτος

εὔφυλλος

εὐφυῶς
εὔ·φυλλος, ος, ον, aux belles feuilles ou au feuillage abondant, Pd. I. 5, 58 ; Eur. I.T. 1246 ; Anth. 7, 714.
Étym. εὖ, φύλλον.