εὐφυῶς

εὐφωνία

εὔφωνος
εὐφωνία, ας (ἡ)
1 belle ou forte voix, Xén. Mem. 3, 3, 13 ; Arstt. Probl. 11, 39 ||
2 harmonie, nombre oratoire, DH. Isocr. 3 ; Plut. M. 838e.
Étym. εὔφωνος.