εὐψυχέω-ῶ

εὐψυχής

εὐψυχία
εὐ·ψυχής, ής, ές [ῡ] d’une fraîcheur agréable, Antyll. (Orib. 2, 307 B.-Dar.) ||
Cp. -έστερος, Hdn 1, 12 ; 6, 6.
Étym. εὖ, ψύχω.