Εὐρυϐάτης

εὐρύϐατος

Εὐρύϐατος
εὐρύ·ϐατος, ος, ον [ῠᾰ] où l’on peut marcher sur un large espace, vaste, spacieux, Q. Sm. 2, 283 ; Nonn. D. 28, 79.
Étym. εὐρύς, βαίνω.