εὐρυϐόας

εὐρυγάστωρ

εὐρυγένειος
εὐρυ·γάστωρ, gén. ορος (ὁ, ἡ) [] au large ventre, fig. en parl. de la mer, Oracl. (Apd. 2, 8, 2) ; Œnom. (Eus. 3, 361 a Migne).
Étym. εὐ. γαστήρ.