εὐρυκέλευθος

εὐρύκερως

Εὐρύκλεια
εὐρύ·κερως, gén. ωτος (ὁ, ἡ) [ῠ] aux larges cornes, Opp. C. 2, 293.
Étym. εὐ. κέρας.