εὐρυκάρηνος

εὐρυκέλευθος

εὐρύκερως
εὐρυ·κέλευθος, ος, ον [ῠ] aux larges chemins, P. Sil. Ecphr. ag. Soph. 721.
Étym. εὐ. κέλευθος.