εὐρυέδης

εὐρύζυγος

Εὐρύηλος
εὐρύ·ζυγος, ος, ον [ῠγ] au large joug, c. à d. à la puissance infinie (Zeus) Pd. fr. 291 Bgk.
Étym. εὐ. ζυγός.