εὐσήμως

εὔσηπτος

εὐσηψία
εὔ·σηπτος, ος, ον, qui pourrit facilement, Arstt. G.A. 5, 4, 11 ; Probl. 1, 18, etc. ||
Cp. –ότερος, Arstt. G.A. 5, 5 ; Plut. M. 912c.
Étym. εὖ, σήπω.