εὐθημονέομαι-οῦμαι

εὐθημοσύνη

εὐθήμων
εὐθημοσύνη, ης (ἡ)
1 bon ordre, Hés. O. 469 ||
2 habitudes de bon ordre, amour de l’ordre, Xén. Cyr. 8, 5, 7 ; El. N.A. 9, 17.
Étym. εὐθήμων.