ἑξάκυκλος

ἐξαλαόω-αῶ

ἐξαλαπάζω
ἐξ·αλαόω-αῶ [ᾰ]
1 rendre tout à fait aveugle, acc. Od. 11, 103, etc. ||
2 p. ext. mutiler, Opp. C. 3, 228 ||
E Ao. poét. 2 sg. ἐξαλάωσας, Opp. l. c. ; 3 sg. ἐξαλάωσε, Od. 9, 453 ; inf. ἐξαλαῶσαι, Od. 9, 504.
Étym. ἐξ, ἀλαός.