ἐξαμυγδαλίζω

ἐξαμύνω

ἐξαμυστίζω
ἐξ·αμύνω [ᾰ] Thém. 284b ; d’ord. moy. ἐξαμύνομαι (inf. ao. ἐξαμύνασθαι) repousser loin de soi, Eschl. Pr. 483 ; Eur. Or. 269, Suppl. 208.