ἐξοστρακίζω

ἐξοστρακισμός

ἐξόστωσις
ἐξοστρακισμός, οῦ (ὁ) [ᾰ] bannissement par ostracisme, DS. 11, 87 ; Plut. Them. 22.
Étym. ἐξοστρακίζω.