ἐξοστεΐζω

ἐξοστρακίζω

ἐξοστρακισμός
ἐξ·οστρακίζω []
1 bannir par ostracisme, Hdt. 8, 79 ; And. 33, 24 ; Lys. 143, 27 ; Plat. Gorg. 516d ||
2 p. ext. bannir, en gén. : ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, Luc. Sacr. 4, du ciel.