γλωσσ·αργία, ας
(ἡ) maladie de la langue, c. à d. bavardage, Clém.
1, 456 a Migne.
Étym.
par dissimil. p. γλωσσαλγία ; cf.
γλῶσσαργος.
γλωσσαργία
γλώσσαργοςγλωσσ·αργία, att.
γλωττ·αργία, ας
(ἡ) inaction de la langue, d’où silence, taciturnité, Luc. Lex. 19.
Étym.
γλῶσσα, ἀργός.