γλώσσαργος

γλωσσάριον

γλώσσημα
γλωσσάριον, ου (τὸ) [ᾰ] petite langue, languette, Diosc. 3, 151 ; 4, 90 ; Gal. 13, 238e.
Étym. dim. de γλῶσσα.