γλωσσίς

γλωσσογάστωρ

γλωσσογράφος
γλωσσο·γάστωρ, ορος (ὁ) dont la langue nourrit le ventre, qui vit de sa langue, Com. (Poll. 2, 108).
Étym. γλῶσσα, γαστήρ.