γλύφω

γλώξ

γλῶσσα
γλώξ (ἡ) seul. plur. γλῶχες, Hés. Sc. 398, barbes d’épis ; cf. γλωχίς.
Étym. indo-europ. *glōgh-s, pointe ; cf. γλῶσσα.