γυμνασιαρχέω-ῶ
γυμνασιάρχηςγυμνασιαρχέω-ῶ [ᾰσ]
être gymnasiarque, Xén. Ath. 1, 13 ; εἰς Προμήθεια, Lys.
161, 46 ; Is.
67, 10 ; λαμπάδι, Is. 62, 20, pour les fêtes de Prométhée, pour la course
aux flambeaux ; au pass. être dirigé par
les gymnasiarques, Xén. Ath. 1, 13 ||
Moy. s’acquitter des
fonctions de gymnasiarque : ἐν ταῖς
λαμπάσι, Xén. Vect. 4, 52, pendant la
course aux flambeaux ||
E Impf. ἐγυμνασιάρχουν,
Lys. l. c. ;
Plut. Ant.
33. Ao. inf.
γυμνασιαρχῆσαι, DC. 50, 5. Pf. γεγυμνασιάρχηκα,
Is. ll. cc. ;
part. pl. -χηκότες, Es. 20, 12 Schneid. — Pass. prés.
ind. 3 sg. γυμνασιαρχεῖται,
Xén. l. c. —
Moy. prés. inf. -εῖσθαι, Xén. l. c.
Étym.
γυμνασίαρχος.