γηραιός

γηραλέος

γηρᾶναι
γηραλέος, α, ον [ᾰ] c. le préc. Pd. P. 4, 121 ; Eschl. Pers. 171 ; Crat. (Bkk. 371) ; en parl. de choses, Anth. 5, 129 ; 9, 242.