ἁγνοπόλος

ἁγνόρυτος

ἁγνός
ἁγνό·ρυτος, ος, ον [ῠ] au cours limpide, Eschl. Pr. 435.
Étym. poét. p. *ἁγνόρρυτος, de ἁγν. ῥέω.