αἱματόω-ῶ
αἱματώδηςαἱματόω-ῶ [ᾰ]
1 ensanglanter, souiller
de sang, Eur. Andr. 260, Suppl. 77 ; au pass. Eschl. Ag. 1655 ; Eur. Ph. 1149 ; Thc. 7, 84 ; Xén. Cyr. 1, 4, 10 ||
2 verser le sang,
Soph. fr. 814
||
3 convertir en sang,
Gal. 8, 379
||
E Act. seul. prés. impér. (αἱμάτου,
αἱματοῦτε) Eur. ll. cc., et ao. inf.
αἱματῶσαι, Soph.
l. c. Pass.
seul. prés.
Eschl. l. c. ;
Eur. Ph.
1149 ; pf.
part. ᾑματωμένος, Eur. Bacch. 11, 5 ; Thc. Xén. ll. cc., et inf. ᾑματῶσθαι,
Eriph. 3, 558
Meineke.
Étym.
αἷμα.