αἱματόω-ῶ

αἱματώδης

αἱματωπός
αἱματώδης, ης, ες [ᾰ]
1 d’un rouge sang, Thc. 2, 49 ; Arstt. Meteor. 1, 5, 1, etc. ||
2 de la nature du sang, Arstt. G.A. 1, 19, 9 ||
Cp. -έστερος, Arstt. P.A. 2, 6.
Étym. αἷμα, -ωδης.