αἵρεσις

αἱρετέος

αἱρετίζω
αἱρετέος, α, ον :
1 qu’on peut saisir par l’intelligence, Xén. Mem. 1, 1, 7 ||
2 qu’on doit choisir, Plat. Gorg. 499e, etc.
Étym. vb. d’αἱρέω.