ἁλίπαστος

ἁλίπεδον

Ἁλίπεδον
ἁλί·πεδον, ου (τὸ) [ᾰῐ] sol voisin de la mer, plaine de sable, Th. H.P. 7, 15, 2 ; Lyc. 681 ||
E [ῑ] Lyc. l. c.
Étym. ἅλς, πέδον.