ἀλιτραίνω

ἁλιτρεφής

ἀλιτρία
ἁλι·τρεφής, ής, ές [ᾰ] qui se nourrit ou qui vit dans la mer, Q. Sm. 3, 272 ; Nonn. D. 24, 216.
Étym. ἅλς, τρέφω.