ἁλυκίς

ἁλυκός

Ἄλυκος
ἁλυκός, ή, όν [ᾰῠ] salé, Hpc. Acut. 390 ; Ar. Lys. 403 ; Plat. Tim. 65e ; Plut. M. 913b ||
E Cp. -ώτερος, Arstt. Probl. 13, 25.
Étym. ἅλς.