ἁμαρτητικῶς

ἁμαρτία

ἁμαρτίγαμος
ἁμαρτία, ας (ἡ) [ᾰμ] erreur, faute, Eschl. Pr. 9, Ag. 1198, etc. ; Soph. Ph. 1248 ; Eur. Hipp. 320 ; Thc. 1, 32 ; Plat. Rsp. 379d, etc.
Étym. ἁμαρτάνω.