ἁμαρτωλή

ἁμαρτωλία

ἁμαρτωλός
ἁμαρτωλία, ας (ἡ) [ᾰμ] imprudence, faute, Eup. 199 Kock ; 79, 10 Bekker, Anecdota græca, vol. 1 ; Ar. Pax 419 ||
E Ion. -ίη, Hpc. 1006b.