εἵλως

εἱλωτεία

εἱλωτεύω
εἱλωτεία, ας (ἡ)
1 condition d’hilote, à Sparte, Plat. Leg. 776c ||
2 les hilotes, Arstt. (Pol. 2, 5, 22).
Étym. εἵλως.